- ἠϊών
- ἠϊών, Trag. [full] ᾐών E.Or.994, [dialect] Dor. [full] ἀϊών Pi.I.1.33, A.Ag.1158 (lyr.), [full] ἀών Mosch.3.37 (cj.): όνος, ἡ:—A shore, beach,
ὅθι κύματ' ἐπ' ἠϊόνος κλύζεσκον Il.23.61
;ἀμφὶ δέ τ' ἄκραι ἠϊόνες βοόωσιν 17.265
; ἂμ πέτρησι καὶ ἠϊόνεσσι καθίζων ([dialect] Ep. dat.) Od.5.156, cf. Hdt.2.113, 8.96, E.Tr. 827 (lyr.), X.HG1.1.5, Sotion p.191 W., D.C.59.25.2 after Hom., in pl., of other banks, as of a lake, Pi.I.1.33; of a river, A.Ag.l.c., A.R.2.659,4.130, D.H.4.27.3 metaph., of the lower part of the face, over which the tears flow, Hsch.(pl.): sg., = πᾶσα ἡ τῶν ὀφθαλμῶν περιγραφή, Poll.2.71.
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό). 2014.